luns, 31 de xaneiro de 2022
domingo, 30 de xaneiro de 2022
sábado, 29 de xaneiro de 2022
Olga Novo: 29 de xaneiro do 2002 (poema de A cousa vermella)
Querida mamá: estou aprendendo a ladrar.
une saison en enfer. repite comigo Une-Saison-En-Enfer.trinta xeracións de meu analfabetas Eu estou aprendendo a ladrar.
marcar un nunca territorio coa epiglote
coma un cadelo coma un can de palleiro
escadelearme ata volver en min en can entón pronuncio
Walt Walt
Walt Whitman mamá.
estou aprendendo a ladrar.
póñome de cu pró sol agárrome a unha aixada e
tento imitar o son do cuco do cuco de cu pró sol entón
a miña gorxa esprémese de dor
e oulan coma nunca os futuros posibles que nos fan esbombar as veas
coma unha pota de leite na lareira.
os ollos do meu amor levan dentro
o troupeleo dos chocallos uncontrautro uncontrautro
da novena sinfonía de Gustav Mahler
mamá.
e eu míroche prós ollos prós olliños estás tan cansa
pero eu non e aquí
é o intre da furia can
escoito con atención a campá de cris
tal dos teus soños incumpridos
coma unha escultura delicada de Brancusi
de Cons tan tín Brancusi.
unha vez e outra vez o corazón grandísimo
igual ca unha cerrota andoa o outono es ti ou ou ou loba
velaquí me tés bailando berrando choutando
unha mestra gutural un volcanciño gutural
coma Virginia Woolf coma Virginia Woolf coma Virginia Woolf.
eu míroche prás mans podería lamberche as cicatrices das mans
ata que deran luz
e curarche as hernias discais cun só verso alexandrino
cunha sílaba de centeo cru cun oh-là-là e despois despois
contar unha por unha as túas canas enraizadas nas idades do mundo
a túa lingua plantígrada mamá
podería mesmo reestructurarche a osamenta
co implante dunha canción anarquista.
ás veces sinto a dor sedimentándose
lámina
por
lámina
coma a pizarra:
é un esguince emocional chantado na caluga
e para ladrar así ás veces é preciso chorar iodo
abrir os xeonllos cunha gadaña ata ver o sol tan preto
a tres centímetros do iris
mamá
eu tiña que mamar da túa médula
asombrar o mundo cando che baixa a compaixón ás caries
e ós peitos
caídos
co cansazo.
para poder ladrar eu tería que rillar durante anos
a túa alerxia ó pó á peluxe dos chopos
a túa anemia circulando en sentido inverso polo sangue
tería que ir contigo enterrar ó teu irmán de vintesete anos e
apretar a meixela para non tronzar a lingua
coa súa tuberculose mamaíña.
ben sei eu que para poder ladrar
tería que ir contigo á miña infancia
e verme case morrer deshidratada
e pregarlle á virxe na que non cres
que me devolvera á vida de tres meses e medio
e soldarme no teu colo para sempre
coma unha peza de ferro do teu ventre.
non penses que non sei que para poder ladrar
tería que ir contigo ás derradeiras horas
da mamá Carmiña agarrada ás catro puntas do seu pano
e ó teu bazo.
ben o sei ben sei eu todo
que para eu aprender este ladrido
á fin fixeron falla
mil mulleres lavando a reo no río de Saá
e mil arando e dúas mil cosendo e cinco mil
apañando cozas e garabullos no medio do monte e Ti
sobre todo ti plantando pinos nun serragoto inmenso
desaprendendo canto es
esfuracando as túas dúbidas.
Querida mamá: estou aprendendo a ladrar.
alguén me ve abríndome a queixada ata que a fendo e digo xa
xa ladro ou coma o can non non
coma Camille Claudel coma Camille Claudel coma Camille Claudel
coma Camille mamá no mármore
coma Camille
coma Walt Whitman Walter Benjamin vou mamá
vou deica ti
vou eu vou
outa
outa
ouh...
venres, 28 de xaneiro de 2022
xoves, 27 de xaneiro de 2022
mércores, 26 de xaneiro de 2022
martes, 25 de xaneiro de 2022
luns, 24 de xaneiro de 2022
Bouza Brey: Sabugueiro
collereiche un ramallo na madrugada
pra facer un feitizo prós meus amores.
Que non fuxan os merlos que fan o niño
no máis mesto curruncho dos teus verdores:
esgazareiche as ponlas moi a modiño
pra facer un feitizo prós meus amores.
Cocereiche con cornos de vacaloura,
con fiúncho e con ruda dos arredores
da ermida feituqueira da Virxe loura
pra facer un feitizo prós meus amores.
Pra este amor, sabugueiro, que me entolece
túas flores segura menciña son,
que ti tamén floreces cando florece,
vermelliño de rosas, meu corazón.
domingo, 23 de xaneiro de 2022
sábado, 22 de xaneiro de 2022
venres, 21 de xaneiro de 2022
xoves, 20 de xaneiro de 2022
mércores, 19 de xaneiro de 2022
Gil de Biedma: La novela de un joven pobre
Se llamaba Pacífico,
Pacífico Ricaport,
de Santa Rita en Pampanga,
en el centro de Luzón,
y todavía le quedaba
un ligero acento pampangueño
cuando se impacientaba
y en los momentos tiernos,
precisamente al recordar,
compadecido de sí mismo,
desde sus años de capital
su infancia de campesino,
en las noches laborables
—más acá del bien y el mal—
de las barras de los bares
de la calle de Isaac Peral,
porque era pobre y muy sensible,
y guapo además, que es peor,
sobre todo en los países
sin industrialización,
y eran vagos sus medios de vida
lo mismo que sus historias,
que sus dichas y desdichas
y sus llamadas telefónicas.
Cuántas noches suspirando
en el local ya vacío,
vino a sentarse a mi lado
y le ofrecí un cigarrillo.
En esas horas miserables
en que nos hacen compañía
hasta las manchas de nuestro traje,
hablábamos de la vida
y el pobre se lamentaba
de lo que hacían con él:
«Me han echado a patadas
de tantos cuartos de hotel…»
Adónde habrás ido a parar,
Pacífico, viejo amigo,
tres años más viejo ya?
Debes tener veinticinco.
martes, 18 de xaneiro de 2022
luns, 17 de xaneiro de 2022
Santo Antón Abade, coñecido en Galicia como Santo Antón Lacoeiro, foi un monxe cristián fundador do movemento eremítico. Del dise que descubriu a sabedoría observando os animais, e o amor divino através da natureza, e así se converteu no patrón dos animais domésticos -sobre todo dos que axudaban nas tarefas do home-, simbolizados no porco, do que se obtiña o sustento para toda a familia durante gran parte do ano, e no asno, incansable traballador no campo, ao que tamén se coloca a miúdo na iconografía do santo.
O día de Santo Antón aproveitábase en moitos lugares para proceder á benzón dos animais. En Lugo esta tradición perdeuse, quizais "[...] por los abusos cometidos por los "albéiteres" o curanderos de reses, los cuales se permitían leer ellos mismos las bendiciones con fórmulas casi siempre supersticiosas y muchas veces heredadas entre familiares, como podía heredarse una finca [...] " (El Progreso 17-1-1962) aínda que era típico o costume de que os labregos acudisen á capela da Soidade, onde se veneraba a imaxe e, ben por térselles salvado algún animal da morte, ou ben por devoción, lle trouxesen ao santo donativos en forma de lacón, cachucha ou dente ,que logo de seren bendicidos eran poxados pola Confraría de Santo Antonio de Padua e a Purísima Concepción
sábado, 15 de xaneiro de 2022
venres, 14 de xaneiro de 2022
domingo, 9 de xaneiro de 2022
sábado, 8 de xaneiro de 2022
Curros Enríquez: Unha noite na eira do trigo
CANTIGA
No xardín unha noite sentada
ao reflexo do branco luar,
unha nena choraba sen trégolas
E a coitada entre queixas dicía:
“Xa no mundo non teño a ninguén,
vou morrer e non ven os meus ollos
os olliños do meu doce ben”.
Os seus ecos de melancolía
camiñaban na alas do vento,
e o lamento repetía:
“Vou morrer e non ven o meu ben!”
Lonxe dela, de pé sobre a popa
dun aleive negreiro vapor,
emigrado, camiño de América
vai o pobre, infeliz amador.
E ao mirar as xentís anduriñas
cara á terra que deixa cruzar:
“Quen puidera dar volta -pensaba-,
quen puidera convosco voar!…”
Mais as aves e o buque fuxían
sen ouvir seus amargos lamentos;
soio os ventos repetían:
“Quen puidera convosco voar!”
Noites claras, de aromas e lúa,
desde entón que tristeza en vós hai
prós que viron chorar unha nena,
prós que viron un barco marchar!…
Dun amor celestial, verdadeiro,
quedou soio, de bágoas a proba,
unha cova nun outeiro
e un cadáver no fondo do mar.
venres, 7 de xaneiro de 2022
xoves, 6 de xaneiro de 2022
mércores, 5 de xaneiro de 2022
martes, 4 de xaneiro de 2022
luns, 3 de xaneiro de 2022
Divina e fermosa Lucía (Faenza ou Forlì, 1524 )
A cabeza feminina que aparece nesta fonte de louza con esmalte de estano (mayólica) presenta riscos idealizados, cun peiteado moi apertado, a fronte alta e o pescozo longo e branco. Todo conduce aos ideais de beleza e moda do Renascimento italiano desde o século XIV ao 1600. A inscrición da fonte di "Divina e fermosa Lucía", seguramente un presente a unha muller así chamada.
domingo, 2 de xaneiro de 2022
Viaduto da Chanca
Terceira obra ferroviaria máis importante de España, construído entre 1871 e 1874, e inaugurado en 1880 para a liña Coruña-Palencia. Ten unha lonxitude de 298 m., con 29 de altura máxima e 20 arcos de medio punto peraltados con 9'5m de luz en sillares de granito e lousa.
sábado, 1 de xaneiro de 2022
Gloria Fuertes
Año nuevo
con amores y nombres ya seleccionados,
con los huesos maduros y a mitad de mi vida
Si me pegan, que peguen,
si me aciertan, me han dado,
y si pierdo en la Rifa
será porque he jugado.
Me fastidian las penas,
me da alegría el enfado,
con el ceño fruncido
parezco un feto raro.
Año nuevo, vida nueva
(¡Qué tópico más sano!)
Nueva luz ilumina
mi ascensor apagado
de subir a deshora,
de estar comunicando,
de hacer la angustia en verso,
de hacer el tonto en vano,
de sembrar mis insomnios
de tachuelas y clavos.
A mitad de mi vida
de par en par sonrisa y puerta abro,
—que no quiero acabar por los pasillos
con el corazón apolillado–.
PROMETO no volver
a ahogaros en mi llanto,
no volver a sufrir
sin un motivo
muy justificado.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
