mércores, 30 de marzo de 2022

Porcelana

La porcelana es un material cerámico producido de forma artesanal o industrial y tradicionalmente blanco, compacto, frágil, duro, translúcido, impermeable, resonante, de baja elasticidad y altamente resistente al ataque químico y al choque térmico, utilizado para fabricar los diversos componentes de las vajillas y para jarrones, condensadores, lámparas, esculturas y elementos ornamentales y decorativos.​ Algunos manuales diferencian hasta cuatro tipos: porcelana dura (caolínica)porcelana blanda (tierna)porcelana de ceniza de hueso (Bone china) y porcelana 'francesa'.​ En algunos acabados puede confundirse con la loza fina.

En un contexto menos profesional, en Occidente se define como porcelana al material cerámico que es translúcido, en tanto que en China es el que resuena como metal al ser golpeado. 

(da Wikipedia)

martes, 29 de marzo de 2022

Glory hole afternoon

Non se pode mostrar o resumo. No seu lugar, podes ver a publicación.

Cabinet de curiosités de la Galerie Kugel. 25, quai Anatole France, París

Un gabinete de curiosidades es una especie de santuario particular, una colección de objetos dispares, hallazgos, fetiches, rarezas y antiguallas con un particular valor emocional.

(milimboblog.bp.com/08.02.2016)

luns, 28 de marzo de 2022

Pereiro, Lois (1995): Luz e sombras de amor resucitado

Tristemente convivo coa túa ausencia
sobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundos
sen decidir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amarte
sen sufrir pola túa indiferencia
á miña retirada preventiva
dunha batalla que xa sei perdida
resolto a non entrar xamais en ti
pero non á tortura de evitarte.

Pereiro, Lois (1995), Luz e sombras de amor resucitado

 

venres, 25 de marzo de 2022

Millás: Aquí lo dejo

 Viví de niño en una casa con un balcón a la calle y una ventana al patio interior. La calle era muy alegre y el patio interior era muy triste, por lo que la familia pasaba más tiempo asomada a la primera que al segundo. Por eso mismo, por la importancia que se le da a la fachada, es por lo que hay tantos productos para la piel y tan pocos para el hígado. De hecho, cuando sales en la tele, te maquillan la cara, pero te dejan como estaban los pulmones o el páncreas. Las vísceras, en general, vienen a ser el patio interior del cuerpo. ¿Quién quiere asomarse a ellas? A mí, como era un niño raro, me gustaba la fealdad de esa zona común del edificio por la que bajaban las tuberías y subían las voces de los vecinos y en la que ondeaban también las sábanas y la ropa interior de los integrantes de la comunidad. A mí me emociona poco el ondear de las banderas, pero el de la ropa tendida me llega al alma. La ropa tendida es la bandera de las clases medias y pobres.

Las fincas con patio interior viven un poco ensimismadas, al contrario de las que carecen de él. Poseen un carácter más filosófico, me atrevería a decir. De ahí que cuando veo el anuncio de una casa “con todas las ventanas a la calle”, piense en la gente obsesionada por su imagen externa. Está bien ir arreglado, pero un poco de desaliño indumentario tampoco viene mal. El patio interior es el desaliño indumentario de los edificios. Además, los desagües que atraviesan sus paredes tienes que meterlos en algún sitio. No hay arquitecto, por inteligente que sea, capaz de prescindir de las bajantes. Las puedes ocultar mejor o peor, como ocultamos el colon descendente, pero en algún sitio debes colocarlas. Quería llegar a alguna conclusión con todo esto, pero creo que me he perdido por el camino. Perderse de vez en cuando tampoco está mal, de modo que aquí lo dejo.

Juan José Millás: "Aquí lo dejo", EP (25.03.2022)

luns, 21 de marzo de 2022

A. del Castillo Saavedra: José vendido por sus hermanos

 
Viéronle ellos a lo lejos, antes de que se acercase, y trataron de matarlo; y decíanse unos a otros: 
-Aquí viene el soñador; ea, pues, matémosle y echémoslo en un pozo abandonado, y digamos que lo devoró una alimaña. Se verá entonces de qué le sirvieron sus sueños.

Gén. 37, 18-20

sábado, 19 de marzo de 2022

Leonard Cohen

 



Empecei a escribir o día que morreu mei pai.

Puxen os meus sentimentos nun anaco de papel. Rachei unha gravata do meu pai, metín nela o papel e enterreino no xardín.

Foi a primeira vez que establecí unha relación entre a literatura e as cousas importantes da vida.

mércores, 16 de marzo de 2022

Poema de Isabel Bono

Nora Heysen: Natureza morta con gato

 siempre tuve deseos de ser hombre
gato adoquín insecto obra maestra
madera de violín partitura
lienzo pincel amarillo de cadmio
campo de trigo con o sin cuervos
cristal de sal nuez moscada
higuera tronco de olivo
saco de algarrobas
el azul de los témpanos
la lluvia
el mar rojo
toda tu sangre,
serlo todo a la vez y recordarlo.


domingo, 13 de marzo de 2022

Maruja Mallo

 

O acontecemento máis importante para a nosa artista sería a chegada a Madrid en decembro de 1932 do pintor e escultor Joaquín Torres García. Maruja Mallo asistiu entusiasmada a algunhas das conferencias que impartiu Torres na capital, pero o fundamental serían as clases que recibiu do mestre do construtivismo e do simbolismo; en adiante Mallo decidiuse a ampliar os seus coñecementos de xeometría, familiarizándose cos manuais de Luca Paccioli e Matila Ghyka. 

Bebendo das fontes matemáticas comezou a adoptar como base dos seus traballos a sección áurea ou regra do número dourado e os trazados harmónicos preparatorios das súas obras Arquitecturas Minerais, Vexetais, Esqueletos, Estruturas, e Construcións. Ademais, realizou os traballos de escenografía do espectáculo plástico musical Clavileño baseado nun episodio do Quixote cervantino, musicado por Rodolfo Halffter. Igualmente, preparou e organizou a singular exposición construtiva nos Salóns de ADLAN (1936), que obtivo un grande éxito.

xoves, 10 de marzo de 2022

De Donegall a Viladonga


Na República de Irlanda hai un condado coñecido como Donegal, que é a versión anglicanizada de Dún na nGall, “o castro dos non gaeles, dos estranxeiros”.

No Ulster (Irlanda do Norte) hai un lugar tamén coñecido como Donegall, Dún na nGall, en gaélico.

Ao longo da historia puido haber outros lugares coñecidos polo mesmo nome, xa que se usaba en referencia a asentamentos humanos de orixe non gaélica: britanos, pictos, nórdicos...

A cidade máis importante do condado de Donegal coñécese en gaélico como BAILE DHÚN NA NGALL, “a vila do castro dos non gaeles, dos estranxeiros”.

Sábese que ao pasaren ás linguas romances, moitos termos latinos e non latinos perderon a consoante final. Exemplo: CLAVE > chave.

Así chegamos aos topónimos galegos Viladonga, Viladónega e Viladóniga, e mais aos apelidos Dónega e Dóniga.

Pensamos que eses topónimos son adaptacións de Baile Dhún na nGall, “a vila do castro dos non gaeles ou estranxeiros”, e que Dónega e Dóniga son adaptacións de Dún na nGall, perdido como topónimo pero conservado como apelido.

No mapa de Galiza podes ver lugares coñecidos como Viladonga, Viladónega ou Viladóniga.
Baile > Vila //// Donegal > Donga / Dónega / Dóniga (perda do -L final).

luns, 7 de marzo de 2022

Gloria Fuertes: Sola en la sala


 Fabuloso desastre me adjetivo;

me conozco me topo me desvelo

yo ya no tengo pelos en la lengua

ni gatos en la tripa ni remedio


A música calada, a soedade sonora