A diversidade de pezas vén determinada polo consumo de novos produtos e novos costumes, que colmaban as expectativas da nova clase media que intentaba impresionar os seus invitados servindo grandes manxares nas súas vaixelas específicas, como marcaba a etiqueta, e sen que lles supuxese un elevado custo.
As pezas vendíanse soltas, polo que o usuario podía adquirilas segundo as súas necesidades, desde a vaixela máis sinxela ata a máis completa, que podía estar constituída por varias sopeiras de diferentes tamaños, partindo da de uso individual ata a de doce comensais; pratos sopeiros; unha maior cantidade de pratos chans; fontes de diferentes formas, segundo para que estivesen destinadas; salseiras, co seu prato e o seu cullerón para servir; fontes con pociño onde se recollína os mollos dos asados; fontes chás, fonda, outras cubertas para servir legumes e que se mantivesen quentes; fontiñas para encurtidos; oveiros para os ovos pasados por auga; saleiros; pementeiros; ensaladeiras de diferentes formas; xerras e gardapanos de mesa. Para as sobremesas tamén había un gran despregamento de pezas, desde os pratos, máis pequenos cós chans, ata unha grande variedade de froiteiros, compoteiras e cuncas para doces.
Despois de xantar ou cear estendérase a moda de tomar café, para o que existían completos xogos de taciñas cos seus pratiños, xerras para o leite, cafeteiras e azucreiras, cun tamaño que agora nos parece desproporcionado, pero hai que ter en conta que non se descobre o azucre moído ata 1860. Ademais, sempre se engadían cuncas grandes a maiores.
Influenciados pola moda inglesa de tomar o té, que á súa vez estaba importada das colonias, en Sargadelos fabricáronse tamén xogos con cuncas e pratos, teteiras, leiteiras e azucreiros, aos que se podían engadir fontiñas para a manteiga, copas para doces e fontes para pasteis e tortas.
O enxoval dunha casa completábase coas pezas de tocador, constituídas por xaboeira, cepilleira e algún bote para creas, ás que habería que engadir as de uso hixiénico, como son as almofías, xerras de lavabo e ouriñais de diferentes formas.
María Figueroa Quiroga: A louza de Sargadelos. Colección do Museo provincial de Lugo (p.65)
Ningún comentario:
Publicar un comentario