Canta ao luar e ao mencer
en frauta de verde olivo.
Quen puidera namorala,
meu amigo!
Ten ares de flor recente,
cousas de recén casada,
meu amigo!
Quen puidera namorala!
Tamén ten sombra de sombra
e andar primeiro de río.
Quen puidera namorala,
meu amigo!
Ningún comentario:
Publicar un comentario