venres, 30 de novembro de 2018
Pessoa morreu no dia 30.11.1935, em Lisboa, com 47 anos de idade
XIII
Emissário de um rei desconhecido
E as bruscas frases que aos meus lábios vêm
Soam-me a um outro e anómalo sentido...
Inconscientemente me divido
Entre mim e a missão que o meu ser tem,
E a glória do meu Rei dá-me o desdém
Por este humano povo entre quem lido...
Não sei se existe o Rei que me mandou
Minha missão será eu a esquecer,
Meu orgulho o deserto em que em mim estou...
Mas há! Eu sinto-me altas tradições
De antes de tempo e espaço e vida e ser...
Já viram Deus as minhas sensações...
mércores, 28 de novembro de 2018
martes, 27 de novembro de 2018
luns, 26 de novembro de 2018
domingo, 25 de novembro de 2018
sábado, 24 de novembro de 2018
venres, 23 de novembro de 2018
De Hojas de hierba
Yo vi una encina que crecía en Louisiana,
Estaba sola y de sus ramas colgaba el musgo,
Sin un compañero se erguía ahí prodigando felices
hojas de un verde oscuro,
Y su aspecto rudo, inflexible, animoso, hizo que yo
pensara en mí,
Pero me asombró que fuera capaz de prodigar hojas
felices, sola, sin un amigo cerca; yo no podría hacer
lo mismo,
Y arranqué una ramita con cierto número de hojas y
con ellas entretejí un poco de musgo,
Y me la llevé y le di un lugar en mi cuarto,
No la preciso para recordar a mis queridos amigos,
(Porque creo que últimamente casi no pienso en otra
cosa),
Pero es un curioso símbolo para mí, me hace pensar
en el amor viril,
A pesar de ello y aunque la encina sigue resplandeciendo
en Louisiana, sola en la llanura,
Prodigando felices hojas toda su vida, sin un amigo ni
un amante,
Yo no podría hacer lo mismo.
Estaba sola y de sus ramas colgaba el musgo,
Sin un compañero se erguía ahí prodigando felices
hojas de un verde oscuro,
Y su aspecto rudo, inflexible, animoso, hizo que yo
pensara en mí,
Pero me asombró que fuera capaz de prodigar hojas
felices, sola, sin un amigo cerca; yo no podría hacer
lo mismo,
Y arranqué una ramita con cierto número de hojas y
con ellas entretejí un poco de musgo,
Y me la llevé y le di un lugar en mi cuarto,
No la preciso para recordar a mis queridos amigos,
(Porque creo que últimamente casi no pienso en otra
cosa),
Pero es un curioso símbolo para mí, me hace pensar
en el amor viril,
A pesar de ello y aunque la encina sigue resplandeciendo
en Louisiana, sola en la llanura,
Prodigando felices hojas toda su vida, sin un amigo ni
un amante,
Yo no podría hacer lo mismo.
xoves, 22 de novembro de 2018
mércores, 21 de novembro de 2018
Villa Majorelle
En 1897, Louis Majorelle fixo construir os seus obradoiros nun terreo que acababa de adquirir en Nancy. Axiña quixo erguer alí a casa familiar en estilo Art Nouveau, e encargou os planos ao arquitecto Henri Sauvage.
martes, 20 de novembro de 2018
martes, 13 de novembro de 2018
luns, 12 de novembro de 2018
domingo, 11 de novembro de 2018
sábado, 10 de novembro de 2018
xoves, 8 de novembro de 2018
sábado, 3 de novembro de 2018
venres, 2 de novembro de 2018
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)